Bazen Olduğu Gibi Bırakmak Gerekir: Fenimore Fillmore’s Revenge

Wanted: A Wild West Adventure / The Westerner adı ile 2004 yılında karşımıza çıkan Fenimore Fillmore’un macera oyunu şüphesiz büyük küçük herkesin beğenisini kazanmıştı. Özellikle tamamen 3D ve rengârenk grafikleri ile ve içerik olarak Monkey Island serilerini hatırlatması, daha doğrusu vahşi batı versiyonu olması taklit olmaktan ziyade büyük artılar kazandırmıştı oyuna.

Yaklaşık beş sene sonra ise karşımıza bambaşka bir Fenimore Fillmore çıkıverdi. Hem grafiksel hem de içerik yönünden büyük değişime uğrayan ve yeni adıyla Wanted A Wild West Adventure 2 / The Westerner 2 – Fenimore Fillmore’s Revenge’in incelemesini sizler için hazırladık.

Fenimore Fillmore’s Revenge’in konusu aslında oldukça bilindik ve sıradan. Fenimore ve kız arkadaşı Rhiannon romantik bir biçimde çölde at sürerken eski bir haydut olan Carson’u ağır yaralı şekilde yerde yatarken bulurlar. Stevens adında başka bir azılı haydutta Carson’un peşindedir çünkü Carson zamanında büyük bir hazineyi saklamıştır. Rhiannon, Carson’un yaraları ile ilgilenirken Stevens olay yerine varır ve Carson ölmeden son anda hazinenin yerini Rhiannon’a söyler. Stevens Fenimore’u vurmakta bir sakınca görmez ve üstüne hazinenin yerini bilen Rhiannon’u da kaçırır. Fenimore gözünü açtığında ise kendisini bir başka ex-haydut olan Baker’ın evinde bulur. Bundan sonra yapılacaklar artık bellidir: Yedi farklı bölümde ilerleyerek intikam almak, kızı kurtarmak ve hazinenin tepesine konmak.

Fenimore Fillmore’s Revenge’in bulmacaları genel olarak basit olsa da bazen, bazen demeyelim de çoğu zaman ne yapacağınızı bilemediğiniz oluyor. Örneğin envanterinizde iki nesne vardır ve birbirleri ile birleşmemektedir. Ama oyun esnasında bir yeri incelediğinizde bu nesnelerin birleşerek bir işe yarayabileceğini anlıyor kahramanlarımız ve ancak o zaman birleştirme aksiyonunu gerçekleştiriyor. Aslında mantık güzel de envanter giderek kalabalıklaştığında ve zaten oyunda yapacaklarınız sizlere doğru dürüst aktarılmadığından kendinizi sağ sola koştururken bulabiliyorsunuz. Demek istediğim oyunu dikkatli oynamanız lazım ve eğer Fenimore Efendi şurada şu lazım derse sizde şıp diye envanterdeki şu nesneleri birleştirirsem lazım olan nesneyi elde edebileceğinizi anlamanız gerekir. Yoksa işiniz zor. Ayrıca meydana gelen piksel avcılığı yüzünden kafanız iyice karışabiliyor. Bunlara nazaran değişmeli olarak Fenimore ve Rhiannon’u kullanmamız ve ilginç diyaloglar karşımıza artı olarak çıkıyor.

Oyun boyunca vahşi batıda olduğumuzdan elbette silah sesleri eksik olursa olmaz. Fenimore’da elbette belinden silahını eksik etmiyor ve bizlere bolca kullanma fırsatı veriyor. Düello gibi bir durum olduğunda yerde aniden satranç tahtasına benzer bir şekil oluşuyor ve kareden kareye atlayarak en iyi pozisyonu yakalamaya, gerekirse siper almaya çalışıyor ve karşıdakini haklıyoruz. Eğer ölürseniz de merak etmeyin baştan tekrar canlanıyorsunuz ve yenene kadar bu iş devam ediyor. İlginç bir özellik diyebilirim. Kontrollerden de bahsedecek olursak, klasik üçüncü şahıs bakış açısından oynanıyor ve karakterlerimizi fare ile yönetiyoruz fakat kamera açıları bazen fazla berbat bir hal alabiliyor. Öyle ki sağdan baktığınızda görünmeyen bir nesne biraz sola kayınca görünür oluyor. Bir önceki oyunda da kontrollerde bu gibi zorluklar ve bunların bu sefer giderilmesini beklerdik ama yapımcılar herhalde gerekli olmamış. Sonuçta hepimiz profesyoneliz ya, her açıdan olaya hakim olabileceğimizi ve kendimizi kasmanın bir ayrıcalık olacağını düşünmüşler…

Fenimore Fillmore’s Revenge’in şüphesiz en büyük değişikliği grafikleri. Fenimore resmen evrim geçirmiş diyebiliriz. Artık daha gerçekçi ve daha ciddi. Fakat yine de bana sorarsanız ben eski komik Fenimore’u tercih ederim. Bu oyunda bir öncekindeki gibi garip karakterler, hiç olmayacak komiklikler, kısacası Monkey Island’daki gibi “absürt”lük öğesi maalesef yok. Yeni grafiklerde bir önceki gibi tamamen 3D ama dediğim gibi modellemeler gerçeğe daha uygun. Bu yeni grafikleri değerlendirecek olursak, aslında fena değiller. Gerçekliğe belki daha yakınlar ama çok detaysızlar. Bir önceki Fenimore oyununda belki her köşede bir şey vardı ama yeni oyunda sanki yapayalnızmışsınız gibi hissediyorsunuz kendisini. Biraz daha detay ve renk kullanılabilirdi. Müzikler ve seslendirmelerde vasatı ancak aşmış bulunmaktalar. Onlarda da fazla detay bulunmamakta ve bazen de söylenenle altyazı tutmayabiliyor. Özetle teknik olarak Fenimore Fillmore göze bambaşka geliyor ve olumlu yanları açıkçası çok az.

Açıkçası Fenimore Fillmore’dan benim beklentilerim fazlaydı çünkü bir önceki oyunu büyük bir zevkle ve hayranlıkla oynamıştım. Fenimore Fillmore’s Revenge ise bir önceki oyunla kıyasla hayal kırıklığı ama tek başına ele aldığınızda vasatın üzerinde bir oyun. Benim önerim birincii oyunu mutlaka oynamanız yönünde, Fenimore Fillmore’s Revenge’i açıkçası oynamasanız da olur.